Βραδινό παραλήρημα

Αυτή η βραδιά μ΄όλες τις άλλες μοιάζει

τυλίγομαι στα σεντόνια μου κι η ζεστασιά με ξεκουράζει

μα η μοναξιά μου κι απόψε με σκοτώνει

κι είσαι η σκέψη στο μυαλό μου που μ’ αποτελειώνει

επειδή δεν ξέρω αν όντως μ’ αγαπάς

ή αν κάποιον άλλον τώρα θέλεις να φιλάς

και χάνομαι στο σκοτάδι της καρδιάς μου

και στην παράξενη εκείνη θλίψη της ματιάς μου

αναμνήσεις...ξέμεινα μόνος μαζί τους

κι είναι τόσα που ουρλιάζει στο κεφάλι μου η σιώπη τους

θέλω να φυγώ,με πνίγει το δωμάτιο

μα ότι και να κάνω,ξέρω,θα ‘ναι μάταιο

επειδη σε χρειάζομαι απόψε

έλα ‘δώ,και τους φόβους μου διώξε

αγγιξέ με απαλά στην άκρη του χεριού

γιατι το μόνο που σε θυμίζει είναι το φώς του φεγγαριού

και μου έχεις λείψει...δεν έχεις ιδέα

μ’ έχεις δέσει με μάγια και συναισθήματα μοιραία

τι ωραία,που θα ‘ταν να σ’ αγγαλιάζω

να μεθάω με τ’ αρωμά σου και μιλιά να μη βγάζω

να ξέρω πως είσαι για μένα εδώ

και γλυκά στο αυτί να μου ψιθυρίζεις «σ’ αγαπώ..»

μα σταμάταω,οι σκέψεις δεν βγάζουν πουθενά

μόνο έρχονται τα βράδια σαν σκιές στα κρυφά

να μου θυμίσουν την απουσία σου πάλι

και να μου δείξουν μέσα απο στίχους το μαύρο μου το χάλι

και χαλάλι,τα δάκρυα που έχασα για σένα

στα φτιάχνω φυλαχτό με λίγα λόγια πονεμένα

μα αν σ’ ακούσω αύριο χαρούμενη θα είμαι ευτυχισμένος

είσαι τα πάντα,πως να στο πω? Είμαι ερωτευμένος...

μου έδωσες το χέρι και μ' έβγαλες έξω απ' το μπουντρούμι μου

και τώρα είμαι μαζί σου στην αγκαλιά σου αγγελούδι μου...